اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَفی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَک َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً

اندکى که با آن بپایى به از بسیارى که از آن دلگیر آیى . [نهج البلاغه]
کل بازدیدها:----554668---
بازدید امروز: ----60-----
بازدید دیروز: ----9-----
mansour13

 

نویسنده: منصور حسین آبادی
جمعه 87/5/4 ساعت 12:17 صبح

وبلاگ متد تحول و توسعه


چطور می‌شه که در این بلبشوی هدف‌گذاری‌های متعدد بیشترش رو نمی‌تونیم عملی کنیم و آخرش هم بی‌خیال می‌شیم؟
تا زمانی که هدف‌گذاری و آرمان‌پردازی از جایگاهی برخاسته از ضعف و نیاز باشد به سرانجام نمی‌رسد (جمله‌ی بی‌قراریت از طلب قرار توست!). تنها موقعی می‌تونیم با خلق اثری در هستی به هدفی برسیم که از قید و بند آینده رها بشیم. پذیرش زمان حال هم موقعی اتفاق می‌افته که بتونیم خود، گذشته و داشته‌هامون رو ببخشیم و حاضر باشیم رها کنیم و بگیم «هست آنچه که هست و دارم آنچه که دارم».
اون موقع است که در فضای گرفتن (گیرندگی) به دنبال تحقق اهداف نیستیم، بلکه اهدافمون رو در فضای دهندگی خلق می‌کنیم. وقتی میگن قبل از هدف بایستی قصد و رسالت وجودیت رو تعیین کنیم، باید این رو بدونیم که قصد و رسالت وجودی ما در هستی در فضای دهندگی ترسیم می‌شود. 

    نظرات دیگران ( )

  • لیست کل یادداشت های این وبلاگ
  • تبریک مهرماه92
    اشک
    ولادت امام رضا علیه السلام
    و او که شاهد زندگی ماست...
    خدا گفت: در ملکوت من همیشه جایی برای تو هست ، بیا !
    [عناوین آرشیوشده]

  •  RSS 

  •  Atom 

  • خانه

  • ارتباط با من
  • درباره من

  • پارسی بلاگ
  • درباره من

  • لوگوی وبلاگ

  • پیوندهای روزانه


  • مطالب بایگانی شده

  • ** مسوولیت مطالب به عهده صاحب وبلاگ می باشد** لینک دوستان من

  • لوگوی دوستان من

  • اشتراک در وبلاگ

  • وضعیت من در یاهو

  • document.write("
    "); else